Yunan Tanrıçası Artemis (Roma Tanrıçası Diana)'nın Hikayesini

Kardeşinden bir gün önce doğup Apollon’un doğumu sırasında annesine yardım etmiştir.

Annesinin çektiği acıyı gören Artemis evlenmemeye ve bakire kalmaya yemin etmiştir.
Artemis, sarışın, güzel, endamlı, ciddi yüzlü, tanrısal bir bakiredir.

Birçok sıfatları vardır. Işıldayandır. Ay’ın temsilcisidir.

Homeros’sa göre: ok Atan’dır. Çünkü okları acımasızdır.

Ama bu oklar, ay ışığının da simgesidir.

Avcı Artemis’tir, o. Vahşi hayvanların kraliçesidir.

Güzeldir, ama aynı ölçüde vahşi bir tanrıçadır.

Kendisine karşı yapılan saygısızlığı ve ihmali, hiçbir zaman bağışlamaz.

Artemis kendine yaklaşan erkekleri ya bir çeşit geyiğe ya da tavşana çevirerek onları cezalandırmıştır.

Yunan kralı Agamennon’a kızar; çünkü tanrıçanın kutsal geyiklerinden birini avlamıştır.

Troya (Truva) üzerine yürümek için gemilere binip yelken açtıklarında; rüzgâr esmez olur. Gemiler oldukları yerde kala kalırlar.

Agamennon’dan avladığı geyiğin yerine, kendi kızını kurban etmedikçe, öfkesi yatışmaz.

Agamennon kızını kurban etmeye razı olunca

Bu safer tanrıça bir geyik gönderir, geyik kurban edilir ve tanrıça rüzgârları salıverir.

Hiçbir ölümlü erkek, tanrıçaya el süremez, onu çıplakta göremez.

Eğer, görecek olursa cezaya çarptırılır.

Aktion bir avcıdır. Köpekleriyle dağ bayır dolaşır, av peşinde koşar.  

Ama bir gün yolu Artemis’e adanan kutsal bir ormana düşer.

Yorulunca, bir ağacın gölgesine oturur.

O sırada, yanında perileriyle birlikte, Artemis gelir.

Ancak, Artemis’te yorulmuştur ve ormanın kuytu yerindeki Göl’e girip, serinlemek ister.

Önce; ok ve yayını, sonra ise giysisini çıkarır.

Bütün gözlerden uzak olduğunu düşünerek, perileriyle birlikte, çırılçıplak göle girerler.

Ama çok geçmeden, birdenbire bağrışmaya başlarlar.

Gölcüğün kıyısındaki adamı, Aktaion’a görürler.

Tanrıça; Göl’den bir avuç su alır ve Aktion’un yüzüne atar.

Genç adam; bir geyiğe dönüşür.

Bunun üzerine, yanındaki köpekleri, kolay bir av bulduklarını düşünerek, üstüne atlarlar ve onu parçalarlar.

Aktion; bilmeden yaptığı saygısızlığın cezasını, böylece ödemiş olur.

Ephesos Artemis’i ise şöyle anlatılır.

Bu Artemis, Yunan Artemis’inden çok farklıdır.

Efes Müzesindeki heykellerinde:

Tanrıça, hep doğurganlığı simgeler.

Göğsü; dizi dizi memelerle doludur.

Bunlar; onun doğurganlığını simgeler ve Yunan Artemis’inden onu ayıran en büyük özellikleridir.

Efes Artemis’i; Anadolu’nun ana tanrıçası Kybele’den sonraki aşamadır.

Ona, göğsündeki memelerinin çokluğundan:

Polymastos (çok memeli) denmiştir.

Tapımı da, Kybele’ye olan tapılımın hemen hemen aynıdır.

Efes’te onun adına yapılan, ancak günümüze yalnızca birkaç temel taşı kalan tapınak; dünyanın yedi harikasından biri sayılır.

İncil’in ” Resullerin İşleri” bölümünde anlatıldığına göre:

Aziz Paulus; Hristiyanlığı yaymak ve Artemis heykellerine tapınmanın saçma olduğunu belirtmek için yaptığı konuşmalarda; halkın büyük tepkisiyle karşılaşmıştı.

Zaten, bu olaydan sonra, Aziz Paulus, Efes’ten ayrılmak zorunda kalmıştır.

Yani; Artemis’e duyulan saygının büyüklüğünü düşünün.

Evet; Artemis işte bu. Anadolu’da büyük saygı duyulan, yüzyıllarca tapınılmış Ana Tanrıça Kybele’nin takip eden aşaması olarak tapınılmış bir tanrıçadır.

Zaten; Artemis’in Anadolulumu yoksa Yunan kökenlimi olduğu konusunda büyük spekülasyonlar (düşüntülülere) vardır.

Ama genellikle, 

Anadolu kökenli bir tanrıça olduğuna inanılır.