Misket - Can Dündar
Misket Çocukluğunu, evinin arkasındaki arsada, “tumba”da, “müselles”te, “baş”ta geçirmiş biri olarak iyi bilirim: Misket, fukara çocuklarının en kral eğlencesidir. Bisiklete para yetmez, uçurtma tele takılır, inmez. Oysa misket oynamak için, düzgün bir zeminle bir avuç küçük cam küre yeter. O olmazsa alternatifi, büfe bahçelerinden toplanmış gazoz kapaklarıdır. Ötesi biraz nişan alma becerisidir, biraz da parmak hâkimiyeti... “Baş”ı vuran bilyeyle “ütülen” o rengârenk küçük toplar, yoksul oğlanların yatak altında bir camdan hazine gibi yatar. Tarladan başımı kaldırıp okula gittiğimde“Pal Sokağı’nın Çocukları” ile tanıştım. Budapeşte arsalarında da, bizcileyin çocukların nasıl bilyeleri, bayrakları, hakları için savaştıklarını öğrendim. Pal Sokağı’nda savaş, kızıl gömlekli Paster Kardeşler’in Nemeçek’in bilyelerine el koymasıyla başlar. “El koymak”, kaba kuvvetin, zorbalığın, hırsızlığın ifadesidir. Ardından Sokak’ın bayrağı gider, sıra arsasına gelir. Ki Molnar’ın kitabında anlattığı a...