Bilgi Damlacığı Sitesi

Yaşlı bir adam bana anlattı.  Bir adam Urfa'ya gelmiş bilmem kaç yıl önce 20 yaşında bir delikanlı Hayran kalmış Urfa'ya Herkes evine çağırıyor Herkes selam veriyor Herkes kardeş gibi davranıyor İnanılmaz bir güzellik .  Sonra bu adamı Urfa'nın ahırlarına götürmüşler.  Dünyanın en güzel atları tabi.  Urfa tarihten bu yana çok ünlüdür atlarıyla.   Asurlular devrinde Her yıl Asurlulara 360 tane at verirmiş  Bu ovadan Adam bir ay kaldıktan sonra memleketine dönmüş Sonra 90 yaşına gelmiş Yahu şu dünyada zaten Ölüp gideceğiz Ağzımın tadıyla ayrılayım Şu dünyadan demiş Yeniden gitmiş bakmış ki Selam verse Kimse yüzüne bakmıyor. Yıkılmış Bir de atlara bakayım demiş Bir sürü at Derisi kemiğine yapışmış Dağlarda yayılıyor.  Şaşırmış kalmış adam Keşke gelmeseydim buraya demiş .  Bir hanın önünden geçerken Yaşlı bir adam uyukluyormuş Ağzına, yüzüne sinekler dolmuş.  Uyandırmış Hele kalk Yahu, demiş Burada bir zaman çok iyi insanlar Çok güzel atlar vardı...

Kral savaşta esir aldığı düşman Generale: - Hayatını bağışlarım ama bir şartım var, der. "Kadınlar hayatta en çok ne ister?"  Budur bilmek istediğim Bu sorunun yanıtını bulup getir, kurtar kelleni der General sorar soruşturur Bu çetin sorunun yanıtını aramaya başlar Kafdağındaki bir cadının bunu bildiğini öğrenir Günlerce gecelerce at koşturur Cadıyı bulur ve sorar: - Kadınlar hayatta en çok ne ister? Korkunç çirkin cadı yanıt için bir şart sunar - Ben çok çirkin olduğumdan kimse benimle evlenmiyor - Sen benimle evlenirsen sana istediğin cevabı söylerim Başka seçeneği yok, bir taraf ölüm Bir tarafta dünyanın en çirkin kadınıyla yaşamak Çaresiz teklifi kabul eder General ve doğru yanıtı alır Krala gider ve : - Kadınlar en çok kendi özgür iradeleriyle hareket etmek ister Kral Generalin hayatını bağışlar  Cadı ile evlenirler İlk gece General bir bakar ki O korkunç cadı dünyalar güzeli bir kadına dönüşmüş karanlık odada Konuşur cadı : - Benim kaderim böyle - Günün sadece yarı...

Padişah Bir kış akşamında kılık değiştirmiş ve dalmış dersaadetin (İstanbul'un eski ismi) alacakaranlık sokaklarına. Yürürken en stratejik burçta, en sert rüzgâra karşı nöbet tutan asker ilişmiş gözüne. Yanına tırmanmış. Çakı gibi bir asker; incecik okçu yeleğiyle, soğukta bronzdan bir heykel gibiymiş. Çok etkilenmiş hükümdar ve sormuş: "Üşümüyor musun bu kıyafetle?" "Hayır" demiş asker ve eklemiş "Ülkem için buradayım Üşümeye hakkım yok…" Aldığı yanıt hükümdarı öyle memnun etmiş ki  O soylu askeri sevindirmek istemiş. Başındaki örtüyü açmış, yüzünü göstermiş. Asker saygıyla diz çökmüş… "Ayağa kalk" demiş yaşlı hükümdar. "Ayağa kalk"  ve dile benden ne dilersen…" Asker doğrulmuş "Sadece sağlığınızı dilerim yüce hükümdarım" demiş. Hükümdar "Sağol ama yine de ben bir şey yapmak isterim." "Kabul edersen yarın sana yünden örülmüş Seni hiç üşütmeyecek bir yelek göndereceğim" diye okşamış askerin omzun...

 

 

Aşağıdaki hikaye yaşanmış olabilir veya yaşanmamış da olabilir Ama bunu yazan kişinin eline sağlık Bugün Anneler Günü Anneler Çocukları İçin Yapmayacakları Hiç Bir Şey Yoktur Anneler Günüzü Kutlar Tüm Annelerin veya Anne Adaylarını Anneler Günü Kutlarım Tarık Başçıl  _ 14 Mayıs 2023 Annemin sadece bir gözü vardı. Doğuştan mı yoksa sonradan mı olduğunu bilmiyordum Ne ben ona sordum ve de Ne de o bana söyledi Öteki gözü çukurdu, yani yeri boştu. Ondan nefret ediyordum. Çünkü bu durum beni arkadaşlarımın arasında utandırıyordu. Babam, ben daha küçükken bir kazada öldüğünden Ailemizi geçindirmek de anneme kalmıştı. Bunun için okulda aşçılık yapıyordu. İlk okulda iken bir gün annem bana "merhaba" demeye gelmişti. Sanki, yerin dibine geçmiştim. Bunu bana nasıl yapabilirdi.? Onu görmezden geldim Ona nefretle bakarak oradan kaçtım . Ertesi gün sınıfta bir arkadaşım bana, "Senin annenin sadece bir gözü var. Diğeri ne biçim.!" Dedi. Diğerleri de gülüşüyorlardı. O anda yeri...

Yazı çok güzel ama uzun, zamanınız yok ise okumayı erteleyin boş zamanınızda okuyunuz Bir yaz sıcağında bütünleme sınavlarına hazırlanıyordum. Yanımızdaki daire boyanıyordu. İçindeki işçiler durmadan gülüyorlar, alaycı bir şekilde bağırıyorlardı. Gürültüleri yüzünden ders çalışamıyordum. Yanlarına gittim. Ortalarında bir kişi çaresiz bir şekilde bana bakıyordu. Ötekilerin hepsi ona alaycı bir şekilde gülüyordu. “Ne oluyor burada? İki saattir gürültünüz den ders çalışamıyorum.” dedim. Alaycı bir şekilde o adamı gösterdiler. Durumu anlamadığımı gösterir şekilde kafa salladım. “Romanyalı” dediler. “Ne olmuş?” dedim. Güldüler, “Yabancı” dediler. Ertesi günde aynı adamla yine dalga geçiyorlardı. Yanlarına gittim, bu sefer kızgındım. “Adamla derdiniz nedir? Bir şeyi yanlış mı yapıyor?” dedim. “Yooo, Romanyalı, yabancı” deyip gülmeye devam ettiler. Kızdım ve biraz sert sesle. “Adam adam gibi çalışıyor, niye durmadan kafa buluyorsunuz?” dedim. Ustabaşı...