Bilgi Damlacığı Sitesi

Doğarken bindiğimiz o trende anne ve babamızla tanıştık. O zamanlar onların hep bizimle seyahat edeceklerini sanıyorduk. Oysa İstasyonun birinde onlar trenden ineceklerdi. Bizi yolculuğumuzda yalnız bırakacaklardı. Zamanla Trene başkaları da bindi. Ve bizim için önemliydiler. Kardeşlerimiz, arkadaşlar, çocuklarımız, Hatta hayatımızın aşkını. Birçoğu inmiştir. Arkalarında üstelik de kalıcı bir boşluk bırakarak. Kimisinin de eksikliği o kadar fark edilmez olmuştur ki Yerlerinin boşluğunu bile fark edememişizdir. Bu tren yolculuğu Neşe, keder, hayaller, beklentiler, merhabalar ve vedalarla doludur. Burada başarı; Tüm yolcularla iyi ilişkilerde olmaktır. Bunun için de elimizden gelenin en iyisini yapmalıyız. Ancak, Hepimizin karşı karşıya olduğu bir muamma var: Hiçbirimiz hangi istasyonda ineceğimizi bilmiyoruz. İşte bunun içindir ki, En iyi şekilde yaşamalı, En iyi şekilde sevmeli, affetmeli, olduğumuzun en iyisini yansıtmalıyız. Burası çok önemli Çünkü trenden inip de yerlerimizi boş bır...

Kemençe öğretmeni bir müzisyen olan Sâmiye Burhan Morkaya, Türkiye’nin ilk kadın otomobil yarışçısı ve ralli şampiyonu, üstelik kupasını mahkeme kararıyla alan ilk kadın sporcumuzdur. 20. Yüzyılın başlarında zamana ve erkeklere meydan okuyarak otomobil yarışlarına katılıp birinci olan ve bu birincilik için mücadele eden, Bu yürekli kadın sürücünün yaşam öyküsünü İşte tam da bu yıllarda otomobil kullanmaya meraklanan Sâmiye Cahid Hanım, o günlerin deyişiyle şehadet nâmesini yani ehliyetini aldıktan sonra, devrin meşhur gazeteci ve romancısı olan eşi Burhan Cahid Bey’in satın aldığı otomobil ile İstanbul sokaklarında boy göstermeye başlar. 1897 yılında İstanbul’un Silivrikapı semtinde dünyaya gelen Sâmiye Cahid Morkaya, Yedi Emirler Dergâhının son şeyhi İbrahim Şuâeddin Efendi’nin en küçük kızıdır. Bir din adamının kızı olmasına rağmen gayet modern yetiştirilip Yedikule Alman Mektebinden mezun olur. Uzun bir süre Tanburî Cemil Bey’den kemence dersleri alır ve 1920’den itibar...

Zengin bir adam lüks arabası ile şehirdeki dar bir yoldan geçiyordu. Birden, yoluna aniden fırlayarak elindeki taşı arabasına atan bir çocuk gördü. Kapısına çarpan taşın sesi ile ani fren yapınca, arabası kaldırım taşına çarparak durabildi. Adam öfke ile arabadan fırlayıp, taş atan çocuğu kolundan tutarak sarsmaya ve  “Sen ne yapıyorsun serseri, bak arabamı ne hale getirdin?” diyerek bağırmaya başladı. Üzgün ve suçlu tavır içindeki çocuk “Amca lütfen kızma, sizden önce geçen arabalara durmaları için işaret ettim, arabaların hiç biri durmayınca, sizin arabaya taş attım” dedi. Ve, gözyaşları içinde, kenarda devrilmiş duran bir tekerlekli özürlü arabasını ve o arabadan düşerek yerde yatan birisini göstererek; “Ağabeyim yürüyemiyor, onu tekerlekli arabası ile gezdirirken, kayıp devrildi. Ağabeyim yere düştü, kaldırmaya gücüm yetmedi, gelen geçen kimse de yok, siz onu yerden kaldırıp tekerlekli arabasına tekrar oturtmama yardım eder misiniz?” dedi. ...