Yeşil Gözlü Selanik’den Bir Anı
Edirne’de yaşamış bir Selanikli göçmeninin anlattıkları şöyle; Asıl vatanımız Türkiye idi, bilirdik. Ama, oralarda doğduk. Ben Vardar Nehri kıyısında bulunan, Yenice-i Vardar'a bağlı Işıklar (Aşıklar) Köyündenim. (Şuan ki Evropos Belediyesi Kılkış'a bağlı) Çok yeşildi köyümüz. Anamın yaptığı mercimekli börekleri yer, oyunlar oynardık. Anam duldu. Çağlayı andırır gözleri vardı. Ölene kadar bana her haliyle Selanik’i hatırlattı. Bu yüzden “Yeşil Gözlü Selanik” derdim ona. Çok güzel ve çok çalışkandı. Fakirdik. Zeytinliğimiz, üzümlüğümüz yoktu. Bulgur, bulamaç yedirerek büyüttü anam bizi. Yabancı askerler kendisinin güzelliğini fark etmesin diye Kömür isi sürerdi yüzüne Hep soğan yerdi anam. Bir yabancı erkek yanına gelince, ağzı koksun, kendinden tiksinsin diye. Öyle korkardı. Bu yüzden en çok o sevindi Türkiye’ye gelecek olmamıza. Kendini güvende hissedecekti çünkü. ”Direği sağlam bir gök kubbe o topraklar” derdi hep. Ben sekiz yaşındaydım oradan ayrılırken Yanımıza eşya almad...