Bilgi Damlacığı Sitesi

  Öğretmen Bir gün denizin ortasında batmak üzere olan bir geminin öyküsünü anlatmaya başlar Gemi, denizin ortasında aniden batmaya başlar. Gemi Denizin ortasında aniden batmaya başlar. Gemideki bir çift cankurtaran botuna yaklaşırken  Sadece bir kişilik yer kaldığını görür. O an adam Karısını geride bırakır ve bota atlar. Batmak üzere olan gemideki kadın eşine bakar  ve son cümlesi şu olur; Öğretmen bir an durur ve öğrencilerine Sizce Kadın Kocasına Ne Demiş Olabilir?   diye sorar. Öğrencilerinin çoğu: “Senden nefret ediyorum. Nankör herif!” demiştir diye cevap verirler. Öğretmen Köşede sessizce oturan bir çocuk görür Aynı soruyu ona da sorar. Çocuk “Öğretmenim bence Çocuğumuza iyi bak demiştir” diye cevap verir. Öğretmen şaşırarak çocuğa sorar “Daha önce bu öyküyü duymuş muydun?” Çocuk kafasını sallar “Hayır ama annem babam vefat etmeden önce aynı şeyi söylemişti.” der. Öğretmen suratında üzgün bir ifadeyle “Cevabın doğru" der. Gemi batar Adam evine gider ve kız...

Büyükannem Her zamanki gibi habersiz geldi. Yanında lavanta kokusu Fırından yeni çıkmış ekmek Çocukluk tadında anılar getirmişti. İçeri girdiğinde Mutfakta süpürge, paçavralar ve tabak kasırgasıyla karşılaştı.  Annem ter içinde, elinde bezle Sanki İngiltere Kraliçesi’nin ziyaretini bekliyormuş gibi  Bir oraya bir buraya koşturuyordu. — “Anne, geldiğine çok sevindim…” dedi annem — “ Ama o sandalyeye oturma" — “T am o sandalyeyi temizlemek üzereydim.” Büyükannem Her şeyi yaşamış Neyin önemli olduğunu bilen kadınların taşıdığı  O şefkat ve hafif hüzünle kızına baktı.  Annemin her kırıntıya Yerdeki her ize Her tozlu köşe bucağı Sanki değeri yalnızca temizlikle ölçülüyormuş gibi homurdanmasını izledi. — “Yürüyüşe çıkmaya ne dersin?"  — “ Gün batımı çok güzel.” — “Ah anne, yapamam."  — “ Her şeyi parlatmam lazım."  — “ Evin dağınık olduğunu görmeni istemiyorum.” Büyükannem birkaç saniye sessiz kaldı.  Sonra yumuşak ama kararlı bir sesle dedi ki: Kızım T...