Yeşil Gözlü Selanik’den Bir Anı

Edirne’de yaşamış bir Selanikli göçmeninin anlattıkları şöyle;
Asıl vatanımız Türkiye idi, bilirdik.

Ama, oralarda doğduk.
Ben Vardar Nehri kıyısında bulunan, Yenice-i Vardar'a bağlı Işıklar (Aşıklar) Köyündenim.

(Şuan ki Evropos Belediyesi Kılkış'a bağlı)

Çok yeşildi köyümüz.

Anamın yaptığı mercimekli börekleri yer, oyunlar oynardık.
Anam duldu.
Çağlayı andırır gözleri vardı.

Ölene kadar bana her haliyle Selanik’i hatırlattı.

Bu yüzden “Yeşil Gözlü Selanik” derdim ona.
Çok güzel ve çok çalışkandı.

Fakirdik.
Zeytinliğimiz, üzümlüğümüz yoktu.

Bulgur, bulamaç yedirerek büyüttü anam bizi.
Yabancı askerler kendisinin güzelliğini fark etmesin diye 

Kömür isi sürerdi yüzüne
Hep soğan yerdi anam.

Bir yabancı erkek yanına gelince, ağzı koksun, kendinden tiksinsin diye.

Öyle korkardı.

Bu yüzden en çok o sevindi Türkiye’ye gelecek olmamıza.
Kendini güvende hissedecekti çünkü.
”Direği sağlam bir gök kubbe o topraklar” derdi hep.

Ben sekiz yaşındaydım oradan ayrılırken
Yanımıza eşya almadan at arabasıyla yola çıktık
Önce Selanik’e geldik

Selanik’e vardığımızda ilk defa gördüğümüz Beyaz Kule çok etkiledi hepimizi
Burada, diğer kasaba ve köylerden

Mayadağ’dan, Gümence’den gelip aylardır bizi götürecek olan vapuru bekleyen başkaları da vardı.

Bekledikten sekiz gün sonra Gülcemal Vapuru göründü uzaktan
”Gülcemal”

İnşallah cemalimiz güle döner dedi anam

Çok kalabalıktı
Vapurda hastalananlar ve ölenler oldu
Ölenler hastalık yaratır endişesiyle denize atıldı

Önce Tekirdağ’a geldik
Sonra İstanbul’a

Köyden başka ailelerle beraber bize gösterilen yerlere baktık.

Anam Boğazı görünce “ben buralarda duramam” dedi.
“Buranın deresi çok büyük kızanlarım suya düşer”
Bugün hala hatırıma geldikçe gülerim rahmetlinin bu sözüne

Çoğunluk ilk önce Hayrabolu ve sonrasında 

Kırklareli merkezine yerleştirilirken

Biz Edirne’ye yerleştik işte

Bir Rum ailenin viranesiydi ilk oturduğumuz ev
Sonra değiştirdik

Yerliler “yarı gavur” dediler önce
Sonra iyi komşu olduk tabi

Derken evlendik, çocuklarımız, torunlarımız oldu.
Buralara kök saldık bu sefer

Annem, 

Atatürk’ten Allah razı olsun
Bizi o kurtardı
Yeni bir hayat sağladı

diyordu.