Yıldız _ Bulut

Bir zamanlar gökyüzünde birbirlerini gerçekten çok seven bir bulutla yıldız varmış.

Bulut gökyüzünün en şeker, en pembe bulutu

Yıldızsa; en parlak, umudu en çok yansıtan yıldızıydı.

Gökyüzündeki her varlık onların sevgisini kıskanırdı. 

Tatlı bir kıskançlıktı onunki si.

Ama biri vardı ki;

Bulut ve yıldızın ayrılmalarını yürekten istiyordu.
Hem de yıldızın en yakın arkadaşı olmasına rağmen.
Bulut biraz saftı, kimseyi kıramazdı. 

Yıldızsa bulutu için elinden gelen her şeyi yapabilir, herkese meydan okuyabilirdi.

Zaten onun için bir bulutu birde çok sevdiği dostu peri vardı.
Bir derdi olduğunda gider periye anlatırdı.

Nereden bilebilirdi ki perinin bir gün bunların hepsini yıldızla bulutun ayrılmaları için koz olarak kullanacağını

Bir gün nazar değdi bulutla yıldıza. 

Hiç yoktan bir sebepten tartıştılar. 

Bulut çekti gitti hatalı olmasına rağmen.

Yıldızsa "nasılsa bulutum beni sever dönecektir" diye düşünüp hiçbir şey yapmadı. 

"döner geri" diye düşündü. 

Fakat hiçbir şey beklendiği gibi gitmedi.

Bulut dönmedi. 

Kim bilir, belki de cesaret edemedi dönmeye.
"Her şeyin bitmesini göze alamam" diye düşündü. 

Tek bir gerçek vardı ki, o da ikisinin de çok üzgün olduklarıydı.

Gökyüzündeki iyilik melekleri bile ağladılar onların durumlarına ama ne fayda? Ertesi gün yıldız olanları en yakın dostu periye anlattı.

Periyse göstermelik bir hüzne büründü.
Eline büyük bir fırsat geçmişti. 

Artık hayatı boyunca kıskandığı kişiye karşı kozları vardı elinde O kişi en yakın dostu yıldız olmasına rağmen kullanacaktı kozlarını.

Hem de büyük bir zevkle.

Bulutun yanına gitti ve yıldızın artık onu sevmediğini söyledi. 

Bulutsa üzüldü boynunu büktü ama elinden hiçbir şey gelmeyeceğini düşündü

Çünkü yıldız inatçıydı.

Bir kere olmaz dediyse bir daha olur demezdi.

Peride bulutun bu üzgün durumundan yararlanıp ona olan sevgisini itiraf etti.

Bulutta kimseyi kıramadığı için perinin, yıldızının yerine geçmesine izin verdi.

Yıldız günlerce bekledi bulutunun gelmesini, ondan af dilemesini ama bulut gelmedi.

Bir gün yıldız bulutun yanına gidip, konuşmaya karar verdi.
Gece yola çıktı.

Bulut en iyi dostu sandığı periyle birlikte ayda el ele idi.

Melekler dayanamayıp tüm olan biteni anlattılar yıldıza. 

Çok üzüldü ama döndü arkasını çaresiz gitti.

Yavaş yavaş sönmeye başladı.
O günden sonra yıldız söndü, ışık veremez oldu.

Bulutsa artık ne o kadar pembe ne de o kadar kadifeydi.

Yıldız ilk zamanlar her şeyden vazgeçti, hayata küstü. 

Ama kolay pes etmezdi.

Kısa bir süre sonra hayatıyla ilgili o önemli kararı verdi. 

O güne kadar hiç görmediği güneşin yanına gidecekti ve biraz ışık isteyecekti ondan.

Güneşin yanına gitti.

Ondan yansıtması için biraz daha ışık istedi.

Güneş ışık yerine sevgisini verdi yıldıza. 

O gün bu gündür yıldız dünyaya güneşin sevgisini yansıtır.

O gün bu gündür Bulutsa 

Hep gözyaşlarını akıtır dünyaya. 

Bir de yüreğinde kopan fırtınaları.