Hayattan 009 Kısa Öykü ve Öğüt _ Tavalarının Seni Gölgede Bırakmasına İzin Verme

Büyükannem

Her zamanki gibi habersiz geldi.
Yanında lavanta kokusu

Fırından yeni çıkmış ekmek

Çocukluk tadında anılar getirmişti.

İçeri girdiğinde

Mutfakta süpürge, paçavralar ve tabak kasırgasıyla karşılaştı. 

Annem ter içinde, elinde bezle

Sanki İngiltere Kraliçesi’nin ziyaretini bekliyormuş gibi 

Bir oraya bir buraya koşturuyordu.

— “Anne, geldiğine çok sevindim…” dedi annem

— “Ama o sandalyeye oturma"

— “Tam o sandalyeyi temizlemek üzereydim.”

Büyükannem

Her şeyi yaşamış

Neyin önemli olduğunu bilen kadınların taşıdığı 

O şefkat ve hafif hüzünle kızına baktı. 

Annemin her kırıntıya

Yerdeki her ize

Her tozlu köşe bucağı

Sanki değeri yalnızca temizlikle ölçülüyormuş gibi homurdanmasını izledi.

— “Yürüyüşe çıkmaya ne dersin?" 

— “Gün batımı çok güzel.”

— “Ah anne, yapamam." 

— “Her şeyi parlatmam lazım." 

— “Evin dağınık olduğunu görmeni istemiyorum.”

Büyükannem birkaç saniye sessiz kaldı. 

Sonra yumuşak ama kararlı bir sesle dedi ki:

Kızım

Tavalarının Seni Gölgede

Bırakmasına İzin Verme

Annem kaşlarını çattı.

— “Ne demek istiyorsun?”

— “Temizlik güzeldir, evet." 

— “Ama neşen pahasına değil." 

— “Dinlenmenin, sağlığın, anların pahasına hiç değil.”

Annem, şaşkınlıkla yumuşadı.
Büyükannem sözlerine devam etti:

— “Ben senin yaşındayken"

— “İyi bir anne olmanın tertemiz bir eve"

— “Düm düz yapılmış yataklara"

— “İzsiz duvarlara ve pırıl pırıl tabaklara"

— “Sahip olmak olduğunu sanırdım." 

— “Herkesten önce kalkar"

— “Herkesten sonra yatardım" 

— “Süpürür, yıkar, toparlardım."

— “İnsanların bana hayran kalacağını düşünürdüm"

— “Sanki harika bir kadınmışım gibi…”

— “Peki öyle değil miydin?” diye sordu annem.

— “Çok şey yaşadım…" 

— “Mutlu olmak dışında.”

— “Neden?”

— “Çünkü anları kaçırdım." 

— “Gülmekten karnımızın ağrıdığı zamanları ıskaladım." 

— “Kirlenir diye kanepede sarılmaktan vazgeçtim." 

— “Toprakla oynayan çocukların keyfini izlemek yerine yerleri"

— “Parlatmayı seçtim." 

— “Dansları, oyunları, uzun sohbetleri kaçırdım."

— “Kimse temiz bir evi hatırlamaz…" 

— “Ama bir annenin sevgisini asla unutmaz.”

Annemin gözleri doldu.
— “Ya biri aniden gelirse?”

Büyükanne gülümsedi:
— “O zaman evini görecek…" 

— “Müzeni değil." 

— “Ve eğer yargılarsa, tekrar gelmesin." 

— “Seni sevenler temizliğin için değil"

— “Varlığın için gelir."

— “Gülüşün için gelirler"

— “Halıların için değil.”

Ellerini tutup ekledi:
— “Gerekirse tozunu al…" 

— “Ama yaşama isteğinin tozunu silme."

— “Hayat dışarıda, seni bekliyor." 

— “Çocukların büyüyor." 

— “Eşin senin ilginin peşinde." 

— “Arkadaşların kahkahalarını özlüyor." 

— “Ailen seninle yürümek istiyor." 

— “Süpürge tek dostun olmasın." 

— “Toz her zaman geri gelir…" 

— “Ama zaman geri gelmez.”

Annem

Sanki yıllardır sırtında taşıdığı görünmez yükü 

Yere bırakmış gibi derin bir nefes aldı ve yavaşça ağladı.

O gün… 

Soba temizlenmedi.

Ama Ruh Temizlendi.

Büyükanne ve Annem

Yerdeki kırıntıları umursamadan evden çıktılar.

Yürüdüler

Saçma sapan pozlar verdiler

Dondurma aldılar

Hayat üzerine konuştular.

Eve döndüklerinde ev hâlâ oradaydı

Parlatılmamış, mükemmel olmayan…

Ama dolu.

Hayatla, anılarla, kahkahalarla dolu.

Süpürülmeyen

Yıkanmayan

Ütülenmeyen her şey… 

Ama hafızaya kazınan

Sonsuza kadar kalan şeylerle dolu.

Tarık Başçıl  _    17 Ağustos 2025

Not: 

Kırmızı yazılı kelime gördüğünüzde tıklar iseniz

Sizi "Vikipedi" e yönlendirir

Onun hakkında daha fazla bilgiye ulaşmış olursunuz

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

Blog dan Daha Farklı 

Derlemeye Ulaşmak İçin 

Aşağıdaki Link Adresine

Tıklayabilirsiniz 

https://xtarik.blogspot.com/