Yelek Alacak Parası Olmayınca _ Mürüvvet Sim

“Neşeli Günler Film”inde kızına verdiği 

“Göster ama elletme” öğüdü 

Bir dönem anne ve genç kızların esprisi olmuştu.

İlişki dünyasının temelini bulan

Yeri geldiğinde çirkefleşip

Yeri geldiğinde bir hanımefendi olan

İlle de kendini sevdirmeyi bilen kadın oldu Mürüvvet Sim.

Tarık Başçıl  _ 07 Nisan 2023

Kendini Anlatırken;

Tarlada doğmuşum ben.
Annem göbeğimi çekme (bağ) bıçağı ile kesmiş

Şalvarına sarıp, atmış atının terkisine, getirmiş eve der.

23 Nisan 1929'da, Tekirdağ'ın Büyükyoncalı köyünde.
Mürüvvet Sim, yarım asırlık ömrünün başlangıç noktasını böyle özetliyor. 

Fakir bir aile oluşlarını

İki yaşındayken İstanbul'a göçüşlerini

Köyle İstanbul arasında mekik dokuyuşunu

Bir sokak çocuğu gibi büyüyüşünü.

Topkapı Takkeci Mahallesi'nde oturuyorduk. 

Annem hizmetçilik yapıyor

Babam bahçelerde çalışıyordu. 

Hep söylerler, çok yaramazmışım küçükken.

Mahalleli, 'Korkunç Mürüvvet' adını takmış bana.
Hangi evde balık pişse, kendi kendini davet edermiş küçük Mürüvvet. 

Hele bir dediği olmasın, camı çerçeveyi indirirmiş.

Herkesi o kadar yıldırmış ki mahalleli

Aralarında para toplar

Mürüvvet'i sinemaya gönderirlermiş.

Hiç değilse iki saat başlarını dinlemek için. 

Sinema dönüşü

Mahallenin tüm kadınlarını başına toplar

Gittiği filmi oynayarak anlatırmış.

Mürüvvet Sim

Yoksul annesi Esma ile babası Mehmet'i

Sanatçı olduktan sonra, sultanlar gibi yaşatmıştı.

Bende artistlik merakı işte o günlerde başladı, diyor.
Ve ilginç bir sır veriyor bize. 

Hani Filiz Akın-Türker İnanoğlu evliliğinin meyvesi İlker İnanoğlu'nun

Bir zamanlar gişe rekorları kıran ‘Yumurcak’ filmi var ya

İşte o filmin senaryosu

Mürüvvet Sim'in bir gün sette çocukluk anılarını anlatmasından kaynaklanmış.

Kısacası, ‘Yumurcak’ filminin yumurcağı, Mürüvvet Sim'den başkası değilmiş.
Mahalle terzisinin ona arkadaşlarının elbiselerinin artıklarından diktiği süslü elbiseleri anımsıyor.

Gözlerindeki çocuksu pırıltılar yaşlara dönüşüyor.

Ağlıyor. 

Tıpkı Topkapı'nın Takkeci Mahallesi'nin Yumurcak'ı gibi

Elindeki minicik örgü yeleğe dalarak. 

Ve anlatıyor bu gözyaşlarının nedenini;
-Her gün akşamüstü, günbatımı zamanı bir gariplik çökerdi içime

-Mahallenin her anası, çocuğunu çağırır, üzerlerine yelek giydirirlerdi

Bir ben kalırdım yeleksiz. 

Üşümesinden korkulmayan, kenarda, terkedilmiş
Anacığım

Karanlıklarda dönebilirdi çalıştığı yerlerden eve. 

Hiçbir zaman da yeleğim olmamıştı. 

Hep yelek özlemi içinde idim. 

Kıskanırdım

Sırtlarına yelek geçirilen arkadaşlarımı. 

O yaramaz Mürüvvet gider

Bir köşede sessizce ağlayan zavallı bir çocuk gelirdi o saatler.

Bu yelekler yaşamında öylesine önemli bir iz bırakmış ki, Mürüvvet Sim'in

Tam 38 yıldır, durmadan yelek örer o. 

Ördüklerini sokaktaki kimsesiz çocuklara elleriyle giydirir

Bakımevlerine bağışlar, armağan olarak. 

Anadolu'nun dört bir yanındaki köy çocuklarına gönderirdi. 

Yaşamının bir parçası bu yelekler
Eline geçen en küçük bir yün parçası

Eski hırkaların sökülmüşleri
Hep miniklere yelek olurdu
Mürüvvet Sim'in becerikli ellerinde

Işıklar İçinde Uyusun 

Mürüvvet Sim'i Saygı ile Anıyorum