Hayatı Kaybetmenin Kıyısına Yaklaşanlar, Onu Daha İyi Tanırlar

Dostoyevski'nin hayatını değiştiren olay
Kendi idam sahnesi oldu…

Çar'ın baskı döneminde, arkadaşlarıyla bir sohbet grubu kurmuştu. 

Yakalandı. 

28 yaşında idam isteğiyle yargılandı.
Mahkemenin sonucunu beklediği gece hücresinden alındı. 

Ölüm kararı yüzüne karşı okundu. 

Papaz günah çıkarttırdı. 

Gözleri kapalı olarak bir direğe bağlanıp, müfreze karşısına geçirildi.

"Ateş" emrini beklerken gerçek karar bildirildi kendisine…
Aslında mahkeme 8 yıl hapis vermiş, 

Çar bunu 4 yıla indirmişti; 

Ama ona ders olsun diye böyle bir gösteri planlanmıştı.

Böylece "Ölüm"le tanıştı; 

Oysa bu sefil oyunda asıl keşfettiği şey, "Yaşam"dı.

Stefan Zweig'a göre;

4 yıl sonra yaralı parmaklarından zincirleri çıkardıkları zaman sağlığı bozulmuş

Şöhreti uçup gitmişti

Ama kırık dökük bedeninden 

Her zamankinden daha parlak fışkıran tek bir şey vardı;
Yaşama Sevinci…

Yüksek ve sarp bir kayalıkta

Ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda

Dört yanım uçurumlar, okyanuslar

Sonsuz bir gece

Sonsuz bir yalnızlık 

Ve hiç bitmeyecek fırtınayla sarılmış durumda yaşamak zorunda olsam 

Ve bütün ömrümce

Bin yıl boyunca

Hatta sonsuza kadar

O bir karış toprakta durmam da gerekse;

O şekilde yaşamak

Şu anda bir yarım saat içinde ölecek olmaktan çok daha iyidir.

Bu sözler Dostoyevski'nin Suç ve Ceza kitabında Raskolnikov karakterinin sarf etmiş olduğu sözlerdir.
Aslında Dostoyevski'nin idam anında yaşamış olduğu tecrübelerin aktarıldığı bir metindir.

 
Durumu en iyi anlatan cümle Nietzsche'nindir;

Hayatı Kaybetmenin Kıyısına Yaklaşanlar

Onu Daha İyi Tanırlar