Kısa Bir Hikaye _ Başkasının Acısını Hisseden İnsandır
Bazı kısa hikâyeler vardır.
İçimizi ısıtır ve duygulandırır
İşte bu kısa da böyle bir “ALINTI” hikâyedir.
İşte bu kısa da böyle bir “ALINTI” hikâyedir.
Güzel Bir Geçirmeniz Dileği İle
Apartmana yeni taşınmıştım.
Kış aylarıydı.
Dondurucu soğuk olan o günlerde en büyük keyfim, birinci kattaki dairemde elime bir çay alıp karın yağışını ve sokağı seyretmekti.
Her sabah sokağa bakarken, birgün bir sokak çocuğunun apartmana rahatça girdiğini gördüm.
Apartman kapı kilit şifresini de bildiğini görünce, ters bir durum olup olmadığını anlamak için takip ettim.
Karşı komşum Nejla hanımın kapısını çalıp ellerinde çiçekler olduğu halde içeriye girdi.
Yarım saat sonra elinde, kek, poğaça ve börek dolu bir çantayla dışarıya çıktığında,Nejla hanım, yüzü gözü kir, toz içindeki çocuğun yanaklarını öpüp
Yarım saat sonra elinde, kek, poğaça ve börek dolu bir çantayla dışarıya çıktığında,Nejla hanım, yüzü gözü kir, toz içindeki çocuğun yanaklarını öpüp
Oğlum
Güzel gözlüm.
Yarın yine gel olurmu?
Yoksa annen seni çok merak eder
deyip çocuğu yolcu ettiğinde şaşırmıştım.
Yanına gidip neler olduğunu sordum.
Tanışalı çok olmuştu Nejla hanımla.
Ve oğlunun uzun yıllar önce öldüğünü biliyordum.
Çocuğun kim olduğunu sordum.
Hastalıklı bir çocuk.
Benim annem, babam kim diye sessiz sessiz ağlıyordu bir gün sokakta.
Hafızasını kaybettiğini anladım.
Kimi kimsesi yok zaar.
Bende bir oyun edeyim dedim.
Oğlum...
Kuzum...
Senin annen benim deyince bir sevindi ki sormayın.
Her sabah gelir.
Annesi gibi rol yaparım ona.
Sonra ellerini sıcacık ısıtır, poğaça, börek verip gönderirim.
Bizim beyin kızmayacağını bilsem
Onada tanıştırıp evlatlık bile alırdım inanın.
Aman komşum bu oyun aramızda kalsın dediğinde
Öyle takdir etmiştim ki komşumu içten içe
Her sabah aynı çocuğun apartmandan girişine rastladım sonraki günlerde de.
Hep ellerinde aynı çiçekleri görmüştüm.
Bir gün çokça çalmıştı
Nejla hanımın kapısını açmayınca bir telaşlandı
Üzüldü ki sormayın.
Kapıyı açıp ne olduğunu sordum.
Teyze, bu daire de oturan teyze kapıyı açmadı
Bu teyze sanırım hafızasını kaybetmiş.
Bir gün bana sokakta rastladı.
Beni oğlu sandı.
Bende her sabah o üzülmesin diye onu sevindirmek için gelirim buraya.
Rol yaparım oğlu gibi.
Endişelendim.
Bilseniz melek gibi kadındır.
Çok endişeleniyorum onun için.
Ağzımdan kaçırıp söyledim size.
Lütfen bu oyundan bahsetmeyin ona olur mu.
Üzülsün istemem?
Deyince gözlerimden yaşlar süzülmesine mani olamadım.
O an Nejla hanım kapıyı açtı
Çocuk bana dönüp, parmağını dudağına götürüp "şşştt" aramızda der gibi haraket yaptı.
İki merhametli insanın arkasından dakikalarca ağladım.
İkiside birbirini hasta sanıyor
Biri Yaşlılıktan
Biri Çocuk Aklıyla Hafızasını kaybından
Aslında birbirlerinin yaralarına ilaç oluyorlardı
Ama hasta değil insandılar.
Gerçek Birer İnsan gibi "İNSANLAR" idi onlar
Bu oyunu hiç bozmadım.
Hala her sabah iki güzel insanı nemli gözlerle izliyorum.
Kendi acısını hisseden canlıdır.
Daha Önemlisi ise;
Başkasının Acısını Hisseden İnsandır
Yorumlar
Yorum Gönder