İanfu _ Koreli Seks Köleleri _ Rahatlatan Kadınlar
28 Aralık 2015 Japonya, Güney Kore ile II. Dünya Savaşı’nın “Seks Köleleri” konusunda anlaşarak resmi olarak özür diledi
Japon Başbakan Shinzo Abe ve Güney Kore’li meslektaşı Park Geun-hye anlaşarak bu konuyu kapatmayı amaçladılar.
Anlaşmaya göre Japonya resmi bir özür diledi ve $8,3 milyon tazminat ödemeyi kabul etti.
Kore de buna karşılık konu hakkındaki çeşitli girişimlerini geri çekti
Bu bireysel haklarının peşinde koşanları tatmin etmedi.
Davalar hâlâ devam ediyor.
“Rahatlatan Kadınlar” diye anılan bu kadınlar
Japon İmparatorluğu’nun II. Dünya Savaşı öncesi ve sonrasında işgal ettiği bölgelerde zorla kaçırılıp Japon askerlerine hizmet veren seks köleleriydi.
“Rahatlatan kadın” tabiri Japonca fahişe anlamına gelen ianfu sözcüğünün tercümesi.
Tarihi kayıtlar Japonlar’ın bu plânlı zorbalığı belirli nedenlerle yaptığını gösteriyor;
a) Savaş tecavüzlerini ve işgal edilmiş halkın nefretini önlemek
b) Tecavüz ve diğer cinsel suçları kontrol edilen alanlar dahilinde tutarak uluslararası tepkilerden korunmak
c) Zühravi hastalıkları asgariye indirmek
d) Yerel randevu evlerinde yürütülen casusluklara karşı korunmak.
Elbette bu amaçların hiçbirine ulaşılamadı.
Japonlar kadınları ya güzel işler ve eğitim vadederek, ya da zorla kaçırarak bu hizmete zorladılar.
Kore’den, Çin’den Filipinler’den kaçırılan 400 binin üzerinde kadın işgal bölgelerinde inşa edilen “rahatlama istasyonlarında” zorla çalıştırıldılar, işkence gördüler.
İlk “rahatlama istasyonu” 1932 yılında Şanghay’da kuruldu.
Daha öncesinde bu hizmeti Japon fahişeler veriyordu ama askeri genişlemeyle birlikte sayıları yetmedi.
Sonuçta;
Bu “rahatlama kadınları”nın dörtte üçü öldü
Sağ kalanların çoğu travmadan ya da zührevi hastalıklardan kısır oldu.
Japon Başbakan Shinzo Abe ve Güney Kore’li meslektaşı Park Geun-hye anlaşarak bu konuyu kapatmayı amaçladılar.
Anlaşmaya göre Japonya resmi bir özür diledi ve $8,3 milyon tazminat ödemeyi kabul etti.
Kore de buna karşılık konu hakkındaki çeşitli girişimlerini geri çekti
Bu bireysel haklarının peşinde koşanları tatmin etmedi.
Davalar hâlâ devam ediyor.
“Rahatlatan Kadınlar” diye anılan bu kadınlar
Japon İmparatorluğu’nun II. Dünya Savaşı öncesi ve sonrasında işgal ettiği bölgelerde zorla kaçırılıp Japon askerlerine hizmet veren seks köleleriydi.
“Rahatlatan kadın” tabiri Japonca fahişe anlamına gelen ianfu sözcüğünün tercümesi.
Tarihi kayıtlar Japonlar’ın bu plânlı zorbalığı belirli nedenlerle yaptığını gösteriyor;
a) Savaş tecavüzlerini ve işgal edilmiş halkın nefretini önlemek
b) Tecavüz ve diğer cinsel suçları kontrol edilen alanlar dahilinde tutarak uluslararası tepkilerden korunmak
c) Zühravi hastalıkları asgariye indirmek
d) Yerel randevu evlerinde yürütülen casusluklara karşı korunmak.
Elbette bu amaçların hiçbirine ulaşılamadı.
Japonlar kadınları ya güzel işler ve eğitim vadederek, ya da zorla kaçırarak bu hizmete zorladılar.
Kore’den, Çin’den Filipinler’den kaçırılan 400 binin üzerinde kadın işgal bölgelerinde inşa edilen “rahatlama istasyonlarında” zorla çalıştırıldılar, işkence gördüler.
İlk “rahatlama istasyonu” 1932 yılında Şanghay’da kuruldu.
Daha öncesinde bu hizmeti Japon fahişeler veriyordu ama askeri genişlemeyle birlikte sayıları yetmedi.
Sonuçta;
Bu “rahatlama kadınları”nın dörtte üçü öldü
Sağ kalanların çoğu travmadan ya da zührevi hastalıklardan kısır oldu.
Yorumlar
Yorum Gönder